Toen ik als puber nog thuiswoonde keek ik altijd met bewondering naar de manier waarop mijn moeder zich in zette voor verschillende organisaties. Zo was daar onder andere de kerk. Ze had eens in de zoveel zondagen rijdienst voor mensen die niet zelf naar de kerk konden komen, ze verzorgde tweemaandelijks de bloemen, ze bracht het kerkkrantje in haar wijk rond en ze was een van de dames in de schoonmaak ploeg die met groepjes rouleerde om op zaterdag het kerkgebouw een schoonmaakbeurt te geven zodat het er tijdens de zondagdiensten weer fris en proper uitzag.
Er kwam een periode waarin haar dat steeds wat meer moeite kostte om vol te houden. Wij namen haar kerkkrantjes-ronde steeds vaker over. Het schoonmaken bleef ze echter doen want ze genoot ook erg van de sociale contacten die daarbij hoorde en vond dat ze het ook niet kon maken de groep teleur te stellen.
Tot die vrijdag toen ze met Nel, de huishoudelijke hulp, koffie zat te drinken en het kerkblaadje bekeek en zag dat ze de volgende dag schoonmaakdienst had, terwijl we die dag een familiefeest hadden. Het was haar volkomen onschoten. Wij konden niet invallen (moesten tenslotte ook naar dat familiefeest mee) en ondanks herhaaldelijk aandringen van ons om gewoon af te bellen of te ruilen, besloot ze dat dat geen optie was. Het zou voor haar gezichtsverlies zijn in de groep om niet op te komen dagen en met ruilen zou ze een ander er weer mee belasten. Nel bood hulp: Ze kon een extra centje best gebruiken, zo liet ze weten en zou met plezier morgen in de kerk gaan helpen zodat mijn moeder verstek kon laten gaan. En zo gebeurde het.
Mijn moeder had deze formule al gauw ontdekt en menig zaterdag erna nam ze Nel mee naar de kerk om haarzelf op die manier van de zware karweitjes te ontlasten en toch te zorgen dat ze haar aandeel in de organistie bleef behouden.
Ik kon er met mijn verstand niet bij en vond dat ze af moest zeggen. Het was in mijn ogen een absurde situatie dat ze haar eigen hulp betaalde om in haar plaats de kerk schoon te maken.
Nu ben ik zelf moeder. Mijn oudste dochter zit op paardrijden voor kinderen met een lichte handicap. Ze staan daar te springen om hulp: mensen die af en toe een bardienst draaien of een keer mee lopen naast de paarden. Mijn zoon voetbalt en ook daar zijn we als ouders actief om naar wedstrijden te rijden en bardiensten te draaien en eens in de zoveel tijd de teamshirts thuis te wassen. Op school ben ik voor het derde jaar achter elkaar klassenmoeder omdat de juf wel wat hulp kan gebruiken bij verschillende onderdelen zoals bijvoorbeeld het sint- en kerst feest. Ik organiseer de ouderborrel. Ik ga mee naar de stranddag, op schoolreis en ik controleer na elke vakantie de kinderen in de klas op ‘levende have’ (luizen dus).
Nu wilde mijn tweede dochter graag op hockey. Ik heb er niets mee, ken de sport niet en heb ook niet veel ambitie die te leren kennen. Dat gehol over zo’n veld heeft me nooit aantrekkelijk geleken. Ik was meer van het zwemmen en de ballet. En paardrijden een blauwe maandag. Maar als zij graag op hockey wil, vind ik het goed. Het electronische aanmeldformulier kan alleen succesvol verstuurd worden wanneer je je als ouder bereid toont, dmv aanvinking, twee taken op je te nemen. Ik slik, maar besluit niet kinderachtig te zijn en vink “bardiensten’ en “sponsorcommissie” aan. Daar moet overheen te komen zijn. Met veel plezier gaat mijn dochter naar hockey en ondanks vier kinderen, een zaak aan huis en een nog steeds niet afgeronde studie heb ik zelfs nog tijd haar aan te moedigen.
Dan ontvang ik na drie weken een e-mail: de coach/trainer stopt ermee. Wie van de ouders is bereid voortaan de wedstrijden om 9 uur zaterdagochtend te fluiten en de training van woensdag over te nemen. ……..
Diep van binnen voel ik de bui al hangen….er volgt een dwingend relaas over hoe belangrijk de bijdrage van ouders is bij de verdeling van de taken, hoe zo’n club afhankelijk is van de inzet van vrijwilligers….. Ik ben te laat met reageren want al snel hebben de meeste andere ouders per mail met heel legitieme excuses laten weten helaas deze taak aan zich voorbij te moeten laten gaan…….
Zwetend werd ik vannacht wakker….vroeg me af of het mogelijk zou zijn op de een of andere manier Nel te bellen…..zou die enig verstand hebben van hockey?
Waarom is er nog geen bureau dat bemiddelt in betaalde vrijwilligers? Rentavolunteer.com: Waar je gewoon iemand kan inhuren die voor jou de wedstrijd fluit terwijl jij met medeouders van het team langs de kant je kind aanmoedigt. Zonder het genot van een kopje koffie omdat er iemand vergeten was dat ze bardienst had…
Lieke@BalanceBabes.com