BUITENSPEL !!

50 Voetbal“Mama ik wil op voetbal !”

Hoewel ik natuurlijk een moderne en geëmancipeerde vrouw ben, kwam de vraag van mijn dochter toch nog als een verrassing. Temeer ik juist zo blij was dat de enige jongen in ons gezin nooit enige drang had vertoond deze sport te gaan beoefenen.  Zijn oudere zussen zaten een blauwe maandag op hockey (nou ja een paar blauwe zaterdagochtenden waren dat, met veel hectisch geregel, rijden, kantine diensten en zelfs fluiten op het veld) en ik was blij toen dat voorbij was.

Geen meisjes ; die gaan in het doel staan kletsen!

Maar de jongste wilde nu op voetbal.  Ze wilde mee kunnen doen op het schoolplein, waar de jongens hadden bepaald dat meisjes niet mee mochten spelen. “Die gaan tijdens het voetballen rustig met elkaar staan kletsen in het doel”, zo luidde hun argument. Als ze echt op voetbal ging, mocht ze vast wél meedoen hoopte ze. Ik besloot het eerst even aan te kijken. Een jaar lang zeurde ze. Waar ik me altijd gezegend voelde met een man die andere interesses had, keek ik nu met mijn jongste dochter naar allerhande wedstrijden, die door haar heftig becommentarieerd  werden.

Jongens eerst

Vlak voor de zomervakantie had ze het voor elkaar dat ze op het schoolplein mee mocht voetballen.  Als de meisjes beloofden niet hand in hand over het veld te huppelen en te kletsen, mochten zij meedoen.  Het systeem ontwikkelde zich als volgt. De twee hotshots uit de klas kiezen de teams, om en om namen noemend. Eerst worden de beste jongens verdeeld. Dan de slechtere jongens. Dan de beste meisjes en dan de slechtere meisjes.

Tegen het eind van de zomervakantie kan ik er niet langer onderuit. Ik opperde paardrijden, ballet, zwemles…lekker binnen en als ouder ondertussen tijd voor andere zaken… tennis desnoods of  zeilen…  maar ze moet en zal op voetbal . En nadat ze me ouderwets heeft genoemd en de ‘Mag het niet omdat ik toevallig een meisje ben’- kaart heeft getrokken, ga ik overstag. Op de site tref ik bij aanmelding  gelijk de vrijwilligerstaken, die je aan móet kruisen… maar OK . Ik deed het voor de oudsten ook, de jongste heeft evenveel recht op een enthousiaste moeder. Het liefst zou ze bij de jongens meedoen, maar het wordt toch echt een meisjesteam.  “Laat je niet op de bank of steeds in het doel zetten” , geven de ‘ouderlingen’ hun kleine zusje  waarschuwend mee.

Modepop

De kleding die aangeschaft dient te worden blijkt meer te zijn dan slechts een broekje en t-shirt. Naast schoenen, sokken en been beschermers (scheendekkers heten die tegenwoordig) moet er naast een wedstrijdtenue ook een trainingstenue aangeschaft. Voor meisjes is er een versie in een zachtere kleur, maar in de jongensoutfit spelen mag ook, dus daar gaat dochterlief -stoer als ze is – voor.  Nog een joggingpak en regenjack later sta ik leeggeschud weer buiten.

Regen

De eerste training begint al goed… halverwege hoost het ineens! Wat is er toch mis met een binnensport?  Terwijl ik met wat ouders richting droge kantine loop, mezelf er toe zettend gezellig met ze mee te babbelen over niks,  brandt van binnen de hoop dat ze nu wel snel zal afhaken. Maar als ik haar naderhand volkomen nat en verkleumd  mee naar huis neem, stralen haar ogen van enthousiasme.

Ook de regen bij de tweede training doorweekt haar enthousiasme niet. Voetbal wordt -weer of geen weer -praktisch nooit afgezegd, zo ontdek ik. De eerste officiële  wedstrijd is het gelukkig stralende zon. De eerst echt mooie dag na de zomervakantie. Het liefst zou ik op een kleedje in de zon gaan liggen naast het veld, maar dat schijnt echt een  belachelijk idee te zijn.. dus sta ik braaf naast de lijn. Niet te juichen helaas want er wordt dik verloren. Halverwege de wedstrijd (18-0)  is de frustratie en de vermoeidheid bij de jongedame zo groot dat haar astma heftig opspeelt.  Nog haakt ze niet af. De benauwdheid is pittig. Ik twijfel  of ik haar niet moet verbieden door  te gaan. Maar opgeven wil ze ondanks ademnood perse niet. Er wordt besloten dat ze in het doel mag . Ze laat er ‘maar’ 8 door in die tweede helft. In de weken erna worden dat er snel minder.

Enthousiast

Want met een niet te stuiten enthousiasme heeft ze haar plek in het doel ontdekt. Wat haar -oh joy- extra keeperstraining oplevert. Ze geniet en is vanuit het doel een echte regelneef (nicht)  en wordt zelfs een paar keer man (vrouw) van de wedstrijd .

Ikzelf .. ik slik nog af en toe.. Maar ik doe mijn best een volwaardige voetbalmoeder te zijn. Rij af en aan naar trainingen. Ik sta in het weekend vroeg op, (afgekeurde velden hoor je altijd te laat) ik speur naar inheemse uitclubs, speur daar vervolgens naar een parkeerplekje en als ik die dan uiteindelijk heb gevonden speur ik het immens grote club-gebied af naar het juiste veld (wat is er toch mis met bordjes en plattegronden) Ik sta in de regen en de wind (en dan moet de echte winter nog komen) . Mijn telefoon heeft zich vervaarlijk gevuld met allerhande foto’s  van voetbalacties en ik heb inmiddels zelfs een heuse voetbal app van de KNVB op mijn telefoon!!!  Via een Whatsapp-voetbalgroep houden we als team contact me elkaar en met de coach; een ontzettend  enthousiaste leuke man. De sfeer is supergoed en ik voel me bijna thuis. Laatst vroeg hij wie er een beetje bekend was met de spelregels en eventueel wilde fluiten. Ik heb zowaar even getwijfeld.. maar toen toch gezegd de regels niet zo goed te beheersen ..(Buítenspel ..is dat niet het tegengestelde van zaalvoetbal?…) Laat de vaders nog maar heel even…Emancipatie komt met stapjes..

Laatste man

Vandaag kwam dochterlief dolenthousiast op me afgerend na school.  “Mam, je raadt het niet!!!!!”

Ik zou het inderdaad nooit geraden hebben.  Ze stikte zowat van trots toen ze het vertelde; Nadat de twee binken eerst de ‘goede’ jongens over hun team hadden verdeeld, had één van hen, jawel, nog voor hij aan de ‘slechtere’ jongens  begon, zomaar háár  opgeëist voor zijn team!!  Ik zag mijn kleine meisje glimmen, terwijl ik mijn lachen inhield.

Ja, realiseerde ik me, emancipatie komt soms zelfs met heel kleine stapjes …

Dit bericht is geplaatst in Blog met de tags , , , . Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.