Comfort Zone

Lieke Lamb: "Stuur mij jouw reactie op Balance Babes..."In november 2006 bij het benoemen van de trends voor 2007 (Trendwatcher.com), kwam de term ‘Neerlands zwevende identiteit’ op tafel: 

Als gevolg van de vooruitstrevendheid van de afgelopen jaren om te komen tot een samenleving waarin voor iedereen plaats is, wordt Nederland in 2007 met zichzelf geconfronteerd: wat is eigenlijk de identiteit van het nieuwe Nederland (NEW-ID-NL)? Vanuit ‘Neerlands Zwevende Identiteit’ begint een zoektocht naar een grote gemeenschappelijke deler voor de verschillende Nederlandse bevolkingsgroepen waarbij men met bescheiden modern chauvinisme Nederland weer op de kaart wil zetten…
(uit: ‘Inspiratie voor 2007’ zoals gepubliceerd december 2006, Trendwatcher.com)

Ook de toespraak van Prinses Maxima in september 2007 over het feit dat één identiteit van ‘Dé Nederlander’ niet bestaat en vooral ook de heftige reacties daarop steunden mij in mijn overtuiging dat we het op de een of andere manier moeilijk vinden om té vrijblijvend, té open, té weinig vastomlijnd te leven. Als het alle kanten op kan, moet je zelf keuzes gaan maken en dat valt nog altijd niet mee.
De onzekerheid die het hebben van veel mogelijkheden en het inslaan van nieuwe (onbekende) paden met zich meeneemt, is iets dat ook nu nog duidelijk zichtbaar is. Het geloof is hier natuurlijk een prachtvoorbeeld van. Mensen gaan zich steeds feller afzetten en slaan dan aan het wankelen, zoeken. Vroeger leek alles duidelijker..nu moet je zelf gaan nadenken..met alle twijfels van dien, want linksom ging niet en rechtsom liep dood en bovendien moet je, zoals ook de geschiedenis ons herhaaldelijk leerde, er voor waken dat je je niet, na je vrijgevochten te hebben van het ene uiterste, gelijk in laat lijven bij het andere uiterste. Een bepaalde levenswijze afzweren is één ding, een andere ervoor in de plaats adopteren een heel andere…!

Blijf zitten waar je zit en verroer je niet
En geef toe als alle rituelen en vaste patronen omver geworpen worden is dat best verwarrend. Want wie bepaalt dan nog wat goed of wat fout is of concreter: wat wel werkt en wat niet…
Is het niet onzinnig allemaal opnieuw voor onszelf het wiel uit te gaan vinden? Is het niet makkelijker je de wet voor te laten schrijven en die dan simpel uit te voeren? Met alle verplichtingen die daar dan maar eventueel bijhoren. Het leven komt immers al met zo weinig concrete gebruiksaanwijzingen. Is het ook niet een heel warm en veilig gevoel ergens bij te horen? Terug in je zuil. Aanpassen aan de groep. Een stukje verantwoordelijkheid uit handen geven om zo duidelijk ergens bij te horen, iets te zijn, wat dan ook. Want voor je het weet ben je van alles wat, maar net niks. Is het kortom niet veiliger gewoon op je eigen zelfde stoel te blijven zitten die misschien hier en daar ongemakkelijk zit, maar waarbij je wel zeker weet dat hij van jou is en je bij een eventuele stoelendans dus niet buiten de boot valt

Het ging toch altijd goed zo
Angst en gemakzucht…niet de beste raadgevers als je het mij vraagt. Vaak in de discussie over de verschuivende taakverdeling van man en vrouw komt dit argument naar boven: waarom zo ingewikkeld doen… het geeft zoveel onduidelijkheid…het werkt niet perfect… veel dingen kloppen (nog) niet… niemand weet meer waar ie aan toe is…vrouwen hebben hun draai nog niet stevig genoeg gevonden en mannen worden er draaierig van…om nog maar over de gevolgen ervan voor de kinderen te zwijgen….wat was er eigenlijk zo erg mis mee met zoals het was of – en dat is echt één van de zwakste argumenten – het is al eeuwen zo en ging toch altijd best goed? Ja gewoon weer fulltime werkvader en zorgmoeder…
En voor je het weet kom je dan uit bij de conclusie dat men dus ook geen verandering wil:
men wil niet beter, want men weet niet beter!

Weven in de woestijn
Mensen zijn vaak moeilijk in beweging te brengen maar bij kundig voorgehouden verandering lijkt dit spannend en uitdagend. Zeker als er ´beter´ wordt beloofd. Bepaalde groepen mensen zijn dan al gauw bereid al het oude en vertrouwde te vervloeken en af te doen als achterlijk en achterhaald. Maar zodra dan de eerste moeilijkheden zich aanbieden zijn ze niet veel anders dan het Joodse volk in de woestijn dat hongerig en moe terugverlangt naar de Egyptische onderdrukking. Daar hadden ze immers te eten. En zodra de vraag van het eten is opgelost, dient het volgende probleem zich alweer aan. En dus wil het volk terug, terug naar iets dat er niet meer is! Er ís geen weg terug!!! Zelfs als je iedere avond je weefwerk uithaalt in de hoop de tijd zo stil te kunnen zetten en een status quo te bereiken, ontdek je uiteindelijk dat dingen toch veranderen of jij dat nou prettig vindt of niet. En te lang blijven hangen in hoe het was brengt het risico met zich mee dat je een zoutpilaar wordt.

Waar een identiteit op stoelt
Dat wil niet zeggen dat veranderen dus niet zonder slag of stoot zal gaan. Noch dat alles op de oude wijze achterhaald en fout is. Bij verschuivingen van oude patronen, moet in de dans iedereen op zoek naar een nieuwe stoel, nieuwe verhoudingen en nieuwe mogelijkheden en nieuwe bedreigingen. Dat gaat met vallen en opstaan. En op veel kruispunten zal de twijfel toeslaan: links, rechts ..rechtdoor…(nee, niet terug!). Niet alleen voor de vrouwen verandert er veel, ook voor de mannen. En ook bij hen zie je, ondanks veel goede wil, ook veel twijfels en onzekerheden over het hoe het nu moet. Wat wordt er nu eigenlijk precies van hen verwacht en moeten ze vrouwen die zelf niet eens duidelijk weten wat ze eigenlijk willen en twijfelen wel serieus nemen? Meegaand of tegendraads. Nafluiten of uitfluiten? Verdedigen of delen? Meedansen of stug blijven zitten.
Een nieuwe verdeling maken vraagt inspanning van beide kanten. En een open vizier ook voor de eigen zwaktes. Een goed historisch besef. Een waardering voor de tot nu toe al – vaak met pijn en moeite – verworven vrijheden en mogelijkheden (veel mannen genieten net zoveel van de zorgtaken als vrouwen kunnen genieten van deelname aan het arbeidsproces). Een (dynamisch) evenwicht hervinden Het individu niet automatisch afmeten naar de groep waartoe het vanuit de biologische en historische traditie behoort. En misschien kan dan met een beetje inschikkelijkheid van twee kanten uiteindelijk iedereen wel een eigen plaatsje claimen, een eigen comfort zone in de nu zo duidelijk voelbaar aanwezige identiteitscrisis…

P.S.1
Van de week verscheen een column van Nico Dijkshoorn die enigszins aansluit bij dit thema op nu.nl.

P.S.2 (beetje off topic;-))
Primo Levi heeft een prachtige formulering die ik jullie niet wilde onthouden over hoe je ongemakken uit zelfbescherming niet allemaal tegelijk toelaat in Se questo è un uomo: “Poiché tale è la natura umana, che le pene e i dolori simultaneamente sofferti non si sommano per intero nella nostra sensibilità, ma si nascondono, i minori dietro i maggiori, secondo una legge prospettica definita.” (bij ongemakken die tegelijk aanwezig zijn verstopt de kleinere zich achter de grotere om te voorschijn te komen zodra de eerste is opgelost.) 
Lieke Lamb: "Stuur mij jouw reactie op Balance Babes..."
Lieke@BalanceBabes.com

Dit bericht is geplaatst in Blog. Bookmark de permalink.

Geef een reactie