Deel 3 Nederlandse Les : de Eerste Ontmoeting

IMG_7417<Deze weergave is op waarheid gebaseerd maar namen zijn verzonnen en eigenschappen, gebeurtenissen ed ivm privacy soms aan anderen toegeschreven of licht verwisseld.

Veel inzichten ed zijn allang gewijzigd maar ik poog t weer te geven op de manier waarop het destijds overkwam >

Café

Hun Engels was soms best lastig te volgen Het was niet uitmuntend goed en met een zwaar Arabische tongval. Maar de boodschap was duidelijk: help ons! Voordat ze naar ons dorp waren gekomen hadden ze een tijd in Utrecht gezeten. Middenin de stad. Veel aanloop, veel activiteit, veel vrijwilligers en hulp. Veel meer warmte. Hier in het dorp zaten ze weliswaar ook vrij centraal in het dorp maar achter een hek. Op een apart terrein. Het was november, het weer herfstig. Weinig aanloop dus en veel minder contacten.

Contactpersonen

Ze zagen er goed verzorgd uit. Nette kleren, net kapsel, net gebit. Allebei glad geschoren. De één was een slanke, bijdehante man van een jaar of 35. Mahad heette hij, praatte druk en vlot, maar was soms moeilijk te volgen. De ander was 42. Hij droeg en bril en had een pen in de borstzak van zijn overhemd. Bimun praatte rustiger en bedachtzamer. Beide hoogopgeleid. Beide Syrisch. Via het COA en de gemeente hadden Eloise en ik hun mail adressen doorgekregen als zijnde de contactpersonen, omdat zij in Utrecht ook al een voortrekkersrol hadden gehad in het contact tussen vluchtelingen en vrijwilligers. Ze hadden al wat Nederlandse lessen gevolgd en konden – vol trots – al wat woorden en zelfs zinnen zeggen. Bij binnenkomst kreeg ik keurig een hand.

Doel

Ons doel was een inventarisatie te maken van de hulp en de zaken waar ze behoefte aan hadden en dat dan af stemmen met de aanbieders, vrijwilligers en inwoners van ons dorp. Een rol die het COA niet op zich kon en wilde nemen onder andere door logistieke en financiële beperkingen. Eén van de aandachtspunten was de klacht van mensen die wel wilden helpen maar door COA werden afgewezen en niet wisten hoe en waar ze dan laagdrempelig terecht konden om hun diensten aan te bieden. Als je een paar keer hulp aanbiedt  en dat wordt ieder keer afgewezen, werkt dat wat betreft betrokkenheid als ook wat betreft sympathie heel slecht. Bovendien doe je er ook de vluchtelingen mee te kort die wel degelijk graag hulp willen. Zonde als puur het organiseren en kanaliseren van het aanbod in de weg staat om hulp toe te laten. En ook de communicatie naar buiten toe is belangrijk. Zowel om begrip en betrokkenheid te kweken als ook om praktische reden. Een zak vol knuffelberen, hoe lief bedoeld ook, is nou eenmaal voor een kamp met volwassen mannen niet iets waar ze op zitten te wachten.

Contact

De grootste vraag is contact: hoe komen ze in contact met de plaatselijke bevolking? We leggen uit dat de kerken veel doen. Die geven Nederlandse les en organiseren rond Kerst diners voor iedereen. We bespreken nut en noodzaak van een website die dan via de lokale krant kan worden gecommuniceerd. Waar én vrijwilligers én vluchtelingen dan naar toe kunnen gaan om elkaar te vinden. Ik geef aan dat wij vooral coördinatoren nodig hebben die binnen het kamp alles in kaart brengen.

Een digitaal prikbord

De heren geven aan dat er in Utrecht al een mooie website is. Eloise gaat er achteraan. We willen graag portretten in de lokale krant van enkele vluchtelingen met hun verhaal, om het tastbaarder te maken. Ik zie wel voor me hoe middelbare scholieren dat met een opdracht Engels oid kunnen uitwerken. Ik zie ook voor me hoe vluchtelingen op lagere scholen ‘spreekbeurten’ kunnen geven over hun vlucht, hun verhaal. Terwijl de heren met elkaar iets bespreken word ik door Eloise gecorrigeerd. Dat ik dat van die scholen echt niet zo maar aan kan bieden. Dat ik daar heel voorzichtig mee moet zijn. Daar zitten heel veel scholen en ook ouders niet op te wachten, die politieke beïnvloeding. Meer van de dingen die ik opper zijn te vergaand. Ik val even stil.

Zakelijk

Nederlandse les is iets dat ze heel graag willen. Er worden lessen verzorgd (al jaren) in het centrum van het dorp. Maar los van een aanplakbiljetje bij de ingang van het kamp is daar weinig duidelijke communicatie over en al is ons dorp niet groot, is het zonder fiets en in de koude regen best nog een eindje. Hoeveel mannen er les willen weten zij niet. Zij willen in ieder geval graag, maar het liefst in kleine clubjes. Niet zozeer les als wel conversatie mogelijkheden. Verder zou sporten heel fijn zijn en als we muziekinstrumenten konden regelen. Eloise is al bezig met muziekbijeenkomsten op te zetten. Er is al een hardloopgroep vanaf het kamp. Ik zal kijken of ik met het plaatselijke zwembad iets kan regelen. Verder willen ze graag schaakborden en dergelijke. Eloise houdt ‘t strak en zakelijk. Ik sla het gade en brand ondertussen van binnen van de vragen. Waarom zonder gezin gevlucht? Waarom daar niet vechten? Waarom niet in Turkije gebleven? Waarom Nederland? Waarom..? Ik houd  me in.

Twijfel

De koffie is op. Eloise moet door naar een volgende afspraak en ter afscheid geven we elkaar allemaal een hand en beloven de lijntjes kort te houden. Eloise is vertrokken voor ik goed en wel mijn jas aan heb en als ik bij de deur sta, vragen de heren of ik niet nog kort tijd heb voor een drankje. Ik twijfel maar blijf.

Amicaal

Een uur later ga ik weg, het afscheid is amicaal. Drie zoenen op de wang, op zijn Hollands. De afstandelijke zakelijkheid is overboord. De vragen over en weer waren honderduit. Ik zag foto’s van de gezinnen. Hoorde de verhalen over de vlucht. De frustraties, de afwegingen, de hoop. De onderwerpen waren legio. Van islam tot weersomstandigheden, de positie van vrouwen tot aan het tekort aan wasmiddel in het kamp. De middag eindigt met een dringend verzoek om ze zo gauw mogelijk een keer op het kamp op te komen zoeken. Zouden ze zo waarderen. Ik ben welkom in hun bungalow huisje. “Alsjeblieft laat gauw horen wanneer je komt.” Ik beloof snel van me te laten horen.

Project

In mijn mailbox zit ondertussen een mail van Eloise met een stappenplan hoe we dit project gaan organiseren.

wordt vervolgd

 

Dit bericht is geplaatst in Blog met de tags , , , , , , . Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.