Augustus 2016. Het is al laat. Midden in de nacht. Net terug van een gouden vakantie. Hond opgehaald. Kids naar bed, ik zet -na een eerste was- de droger aan en stop alle kids in. Nog even naar beneden. Nog wat rommelen en misschien straks nog een crodinootje om de vakantie in stijl af te sluiten.
Dan ineens een grote knal.. Gestommel, gegil. Wat gebeurt er boven? Schoonzoon roept brand. Brand?!! Ik roep Rich en snel de trap op. In de badkamer zie ik vlammen. Beheersbaar denk ik. Gooi er handdoek overheen. Die vat vlam. Het brandt fiks. Kids moeten weg! Schoonzoon roept ze.
Deken uit slaapkamer wordt me aangegeven. Vuur wordt groter en ook de deken helpt niet. Veel rook. Er komt een emmer water door.. Het helpt minimaal. Ik pak door de rook de douchekop en zet de kraan aan, richt op de vlammen. Hoor gedoe over de jongste. Wil niet wakker worden. Gegil gestommel rook en vlammen. Schoonzoon naar zolder. Jongste uit bed sjorren. Ik hoor mezelf haar naam gillen. Snel! Rook neemt toe. Ook richting gang..trapgat..Is ze er al? Zijn alle kids er al ? Zijn alle kids er nu uit???
Rustig blijven.
Ja! Iedereen in tuin. 112 is al gebeld. Badkamer staat nu goed in brand. Douchekop is matig krachtig. In no time komen zoon en schoonzoon de trap op met tuinslang die Rich aansloot in de schuur. Ik neem hem aan en stuur ze weg. Zij mogen niet meer komen. Ik kuch.. Krijg nog een natte lap aangereikt. “Jullie moeten weg!” hamer ik. Ze gaan. Doek helpt iets. Ik spuit met tuinslang. Alles moet nu doorweekt zijn. Waar blijft de brandweer? Het vuur lijkt te doven maar laait dan juist ineens overal weer op. En zoveel rook. Dan gaat ineens de elektriciteit eraf.. Tis donker, ik ben alleen en de rook is ineens dik en overal. Rustig blijven. Als ik me omdraai zie en voel ik slechts een rookgordijn. Waar is de trap? Ik ben draaierig en misselijk. Mijn ogen prikken en ik begrijp dat ook ik nu als de duvel weg moet…deur badkamer dicht, de trap af. Hoestend. Op de tast. De tuinslang achter me aan de trap af sproeit rondjes alle kanten op. Als er zicht was geweest, was het vast hilarisch. Rich is er. Helpt me.
De tuin in. Terwijl de rook uit alle kieren van het huis stoomt. De tuinslang nu vanuit de tuin erop. Ik bel nog een keer 112. En ik bel mijn broer, die gelukkig in de buurt is en snel arriveert. Buurman komt ook met zijn tuinslang assisteren. De politie arriveert. Goddank. Nu de brandweer graag nog.
Een cordon aan nieuwsgierige buurtbewoners, fotograferende aagjes en lollende puberjeugd is inmiddels ook gearriveerd. Ik loop heen en weer. Kids en hond? Hup richting buren. Ik hoor een groepje praten als ik op straat langsloop. ‘Volgens mij zijn er nog mensen binnen?’ Nee hoor. Zeg ik kordaat. Ze kijken me wat geïrriteerd aan (nog net niet teleurgesteld) en met n blik van waar bemoei jij je mee. Realiseren zich niet dat ik erbij hoor. De brandweer arriveert. Gaan blussen. Politie sluit met een lint het gebied af. Ben ze er dankbaar voor. Ik praat met ze. Straks medische checks voor zoon en schoonzoon en voor man en mij. Buren moeten nu ook huis uit. Kids en zij naar buren verderop. Brandweer is bezig. Ik draal wat, app wat mensen..maar dan ook naar de verderopburen. De kinderen troosten. Mijn zoon troost mij, door me te omarmen en te verzekeren dat we als supergezin alles aankunnen. Ik knuffel hem zowat plat. Bedden regelen. (Jacqueline je bent een held) Uithijgen. De heren lopen op en neer en houden contact met de brandweer en houden ons op de hoogte, melden op goed moment brandmeester.
Het is 4 uur s nachts de kids slapen bij de verderopburen, de buren in hun eigen huis (hun enige last lijkt de lucht en enige waterschade is hond die van de stress bij ze op de vloer plaste).Wij zitten in onze berookte woonkamer om tafel met de verzekeringsman die alles gaat regelen. De gespecialiseerde ploeg boven is bezig water te zuigen en de eerste zooi op te ruimen. Wasdroger lijkt boosdoener. (goed merk, goed schoongehouden, maar brandoorzaak nr 1 en vaak is het de stof erachter vertelt brandweer me later en doe je er dus echt niets aan). Hij ligt zwaar gehavend op het balkon. Rook-, roet-en waterschade door hele huis. We mogen er voorlopig niet blijven. Alles stinkt en verstikt. Alles van waarde er zo snel mogelijk uit. Alles moet speciaal gereinigd. Veel is door roetschade verloren. De meneer adviseert van alles. Veel gaat langs me heen. Er zulle schade experts ed op ons afkomen. Nieuws gaat als n lopend vuurtje (lol). Veel mensen zullen eindeloos nieuwsgierig/hulpvaardig zijn. Vaak goed bedoeld maar bescherm jezelf, zegt hij. Ik kijk stiekem op mijn phone en zie dat het nieuws de lokale facebookers inderdaad vannacht al had bereikt. Verder nadenken over polissen, tijdelijke huisvesting etc etc. En hij waarschuwt voor terugkomende ‘herbeleef beelden’.
Het is 5 uur a half 6 en we rollen bij verderopburen op logeerkamer het bed in. Rich moet 7 uur op en naar werk. Kan bijna beter wakker blijven.
Als ik ga liggen vrees ik de herbeleefbeelden.. Ik probeer me te verdedigen door ze te provoceren. Ik her-visualiseer de vlammen.. Kijk of ik mezelf mijn kinderen ,hun namen, hoor schreeuwen. Maar ik ben er te moe voor. En het is alsof het mij niet aangaat. Het maar n film was. Ik maak nu liever lijstjes. Tandenborstels, sokken, schoolboeken, laptops, keukengerei. Lijstjes wat beschadigd zal zijn. Lijstjes wat vervangen moet. Lijstjes wie ik moet bellen. Lijstjes wie ik moet bedanken.. Lijstjes wat ik… Lijstjessszzz . Ik slaap.
Het is licht. Er moet een hoop geregeld maar iedereen is ok. We zijn er ongedeerd uit. Het gaat een tijd duren voor alles weer als vanouds is. Maar eerste zakentelefoontjes zijn alweer gepleegd. We kunnen gewoon weer volle vaart aan t werk.
Nog een paar dagen voor de scholen weer beginnen. In de koelkast van het tijdelijke logeerhuis staan twee crodino’s koud geduldig te wachten. Alles sal reg kom.
ps. Het is nu begin 2017. We zitten nog in het tijdelijk huis. Zonder echte meubels, met zeer beperkte hoeveelheid spullen. Maar met goede hoop in het voorjaar eindelijk terug te kunnen naar ons eigen huis.
(Met daarbij heel veel dank voor alle goede zorg en assistentie aan Eric Jan van Brummelen!! en dank alle lieve mensen die zo heel dicht om ons heen stonden en staan met (huis)raad en daad)
Voor de #MIJNMOMENT pagina van Henk-Jan Winkeldermaat schreef ik over het positieve van de brand.