Mannen en Vrouwen:
‘Verdeel en Werk!’
Reacties op Bussemaker

bussemaker208In de nota  die minister Bussemaker van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap 10 mei 2013 naar de kamer stuurde, pleit ze ervoor dat vrouwen economisch minder afhankelijk worden van hun man. Met name het interview erover in Trouw met de prikkelende kop: ‘Te veel vrouwen teren op hun man’ deed nogal wat stof opwaaien.

“Teveel mannen teren op het organisatietalent
en de gezinszorg van hun vrouw”,

…schreef ik op twitter als reactie.
Dat ‘ teren op’ daar zit m de fuik. Zorg is niet ’teren op’. In een  gezin heb je 2 taken: werk en zorg (niet dat zorg geen werk is, maar werk als in geld binnenhalen en zorg als in de organisatie binnen het huishouden op orde houden) . En je hebt (meestal) per gezin 2 partners en dus 2 soorten taken. Zo heb je dus  een werkpartner en een zorgpartner (de man kan namelijk ook best zorgpartner zijn), De mate waarin je het een dan wel het ander bent kan variëren. De verdeling kan gaan van: de ene partner honderd pocent zorg en de ander honderd procent werk, tot aan ieder percentage daar tussenin wat betreft de verdeling van de taken. Het probleem hierbij  blijft dat het zorgdeel niet gelijkwaardig wordt gezien aan het werkdeel. Valt de werkpartner weg, mist de zorgpartner inkomsten. Andersom is zorg redelijkerwijs nog wel in te kopen en heeft zodoende dus een lagere status. Verder is het voor de zorgpartner een nadeel dat er een ‘carrierebreuk’ is. Zaak dus om, als je samen naar wens en kunnen een verdeelsleutel in taken maakt,  dat ook met de inkomende financiën te doen (iets wat je redelijkerwijs verwacht bij een scheiding, maar wat in praktijk toch nog heel vaak niet blijkt te werken). Verder is een opleiding nooit een weggegooide investering (tenzij je n leger onopgeleide zorgpartners wil). Temeer als je er van uit gaat dat na een intensieve thuisperiode (als de kinderen klein zijn) er ook weer een intensivering van de werkperiode plaats zal vinden.

Maar dat de beschrijving van het probleem zich makkelijker laat vatten dan de oplossing blijkt uit alle verschillende reacties. Daar openbaart zich direct het volgende probleem: de discussie is te divers. Het zijn in feite allemaal discussies door elkaar.

Namelijk de discussie over de kinderopvang‘Bussemaker kan zich beter druk maken over betaalbaarheid kinderopvang’ reactie in trouw.

De vraag of het een privé keuze is of dat de overheid recht op sturing heeft: Trouw: ‘Bussemaker gaf een preek, een slechte’.

En de discussie over het ’terugbetalen‘ aan de maatschappij van geinvesteerd geld in opleidingen. (als je dat voor vrouwen wilt, is t logisch en eerlijk dat ook voor mannen te laten gelden en moet je dus na gaan denken over wat je aan soort, niveau en hoeveelheid werk terug kan eisen als maatschappij nav de genoten opleiding danwel gemaakte kosten, maar dat terzijde): Column in NRC; Poetsen met een diploma aan de muur? Betaal die studie dan maar terug, vrouwen

Maar ook de discussie over scheidingen, een van de dwingende redenen die aangevoerd wordt voor zelfredzaamheid. Maar ook aan die zelfredzaamheid zitten haken en ogen . Ik ken hoogopgeleiden vrouwen die na de scheiding- heel zelfredzaam-met de kinderen achterbleven en naast de zorg dus ook hun eigen inkomen kunnen en moeten regelen. Iets dat  lang niet altijd in het voordeel is van het gezin noch van de gezondheid van de moeder met dubbele taken. Dat de regelgeving en de regelhandhaving rondom scheidingen, bezoek-, omgang- en alimenatieafspraken nog lang niet ideaal is blijkt op een medium als twitter al heel snel. Verhalen te over van mensen die (al dan niet tegen afspraken in) of de kinderen niet genoeg mogen zien, te veel betalen, te weinig ontvangen etc.  (Mocht ik ooit scheiden wil ik dolgraag de gegevens van de advocaten van hun ex-partners). Genoeg om discussie over te voeren, ook over de eventuele rol van de overheid om in te springen, bij scheiden, ziekte of overlijden. Maar de vraag is of het -los van partneralimentatie- op deze manier helemaal bij deze discussie thuishoort.

Dan is er nog de discussie over mantelzorg en werk. Er wordt door de overheid een groter beroep gedaan op ons al mantelzorgers, maar is dat een reeële mogelijkheid als je daarnaast ook oproept tot meer (betaald) werk. Financieel afhankelijk van mijn gehandicapte man?

Kortom rommelig en dat was het al toen in 2010 Femke Halsema haar lezing uitsprak Femke Halsema. Zo constateerde ik toen al in de blogpost erover : “Het was een leuke avond, al vond ik het jammer dat de problematiek zo chaotisch door elkaar gegooid werd. Een hoogopgeleide vrouw aanmoedigen een baan op niveau te zoeken is iets heel anders dan de allochtonen vrouwen naar een opleiding zien te krijgen. Al zijn deze uitersten met elkaar verbonden en hebben ze onderling invloed, de argumenten ervoor zijn uitgezet tegen elkaar niet steekhoudend. Een imam versus een eerlijke verdeling van de Quote 500…de burka-discussie versus studiefinanciering.”

Inmiddels reageerde
Femke Halsema op Twitter. En met haar velen anderen. Zie oa dit artikel van de NOS.
Margriet van der Linden (Opzij) reageert ook: ‘Goed dat Bussemaker de zweep over de man haalt’.
Jeannet Vaessen reageerde op de WomenInc site.
Malou van Hintum benadrukt nog even dat emancipatie ook leuk kan zijn.
De Telegraaf  legt nog eens uit waarom mannen juist op hun vrouw teren
Henk Strijkers van het Katholiek Nieuwsblad begint vastgeroest in traditionele denkbeelden ook nog eens over homo’s en over Satan, wat jammer is want de weerstand die dat oproept vertroebelt de rest van zijn betoog.
Suzanne Bosman roept de dames in haar haar column op uit de gordijnen te komen en vraagt waar de mannen blijven.

Al ben ik zelf nogal positief over de ‘nieuwe generatie’ waarbij mannen en vrouwen niet meer tegenover elkaar staan, maar voor wie het veel vanzelfsprekender is goed en gelijkwaardig samen te werken, is het goed de discussie levendig te houden en alert te blijven.

Mocht je nog mooie blogs, columns of andere zinnige aanvullingen hebben voor deze post (zijn er al mannen met een serieuze reactie?): graag een email Lieke@BalanceBabes.com

Ten Slotte nog twee uitsmijters…

In de New York Times begon deze maand een ouder-dagboek serie: How We Do It: Time Diaries of Family Life. Bestaat er in Nederland al zoiets? Welke krant/tijdschrift pikt het op ?

En The Atlantic teslotte kwam  met een leuke infographic (van amerikaanse cijfers); The Atlantic  how motherhood is changing dramatically in 11 graphs

Voor de discussie liefhebber hier nog de uitzending van Debatop2 (15 mei 20130)
Get Adobe Flash

Bij Pauw en Witteman zei Mona Keijzer‘Het is een goede zaak als vrouwen nadenken over hun financiële positie’

 

Toevoegingen van lezers:

Blog van Monique Sparla : ehh, de zweep erover?

Lied van Lijnie van Wijk: Een Lied

Lieke Lamb: "Stuur mij jouw reactie op Balance Babes..."

Dit bericht is geplaatst in Blog, Lieke Lamb, News. Bookmark de permalink.

4 reacties op Mannen en Vrouwen:
‘Verdeel en Werk!’
Reacties op Bussemaker

  1. Pingback: Francine Verbiest | ’n Vrouwtje zijn en je Mannetje staan….

  2. Pingback: ’n Vrouwtje zijn en je Mannetje staan…. | Francine Verbiest

Geef een reactie