Mhondoro Wildlife Yoga – Dag 2

Op Safari

De volgende ochtend ben ik wakker nog voor mijn wekker afgaat. Ik check gelijk mijn telefoon maar geen nieuwe berichten. Geen bericht is goed bericht.

Ik sta op en neem even later de telefoon in de woonkamer aan als Ivan ons wakker belt. Ik luister bij Liesbeth maar hoor nog geen leven dus klop ik op de deur om haar te wekken. Daarna snel aankleden en naar de Villa waar we na een klein hapje om half zes op de eerste echte safari vertrekken. Een GameDrive (game betekent spel maar ook jagen en daar komt de term dus oorspronkelijk vandaan, al wordt er tegenwoordig dus enkel gejaagd op mooie plaatjes). Dekens liggen klaar mocht het wat koud zijn maar het valt mee. Behalve Liesbeth en ik gaan ook Monique en Patrick mee en Myriam zelf. Ik zit achter Ivan die onderweg hier en daar stopt als hij dieren ziet (waterbok, vogels) en dan volop uitleg geeft. Ook over planten. Zo laat hij ons  pompom weed (pompom bossie)  zien. Een plant uit Brazilië, ontdekt door de Britten die merkten hoe gek hun paarden erop waren. En die het vervolgens de wereld mee over namen, zodat nu de zebra er ook van smult.

Na het eerste stuk -wat nogal bosachtig is van structuur – gaat de weg een eind stijl omhoog. Ivan moet zich via het communicatie-systeem in de auto aanmelden, want er kan maar een auto tegelijk op die weg. Nou is er in de verste verte geen ander wagen maar je weet nooit.

De enige andere wagens in dit game reserve zijn van de andere lodges. ‘Gewone’ auto’s mogen er niet in. Verder is er de afspraak elkaar bij het zien van wild te waarschuwen maar tegelijk wel dat er maximaal  vier auto’s bij een locatie mogen staan (twee is het maximale dat ik deze week ga meemaken). Als de steile weg omhoog is afgelegd en de wagen een bocht maakt ligt daar ineens voor onze neus een enorme vlakte. Een onwerkelijke gewaarwording die je in je lijf voelt. (Een klein beetje alsof je in Droomvlucht zit en het karretje vanuit de gang ineens in de grote ruimte afdaalt). Niks bosachtigs meer maar een zich ver uitstrekkend vlak gebied. Met aan de horizon contouren van bergruggen.

Het is een vlakte die bevolkt is door een grote hoeveelheid zebra’s en gnoe’s  (wildebeesten) die we dan ook volop tegenkomen.

De camera’s klikken volop terwijl Ivan honderduit vertelt over de dieren. Ivan lijkt af en toe wel een wandelende encyclopedie.

Er is geen feitje dat hij niet lijkt te weten. Geen gedrag van de dieren dat hij niet weet te duiden en er is geen vogeltje dat hij niet herkent.

Naast een levend national geographic-kanaal is hij ook nog een menselijke telelens. Waanzinnig hoe goed zijn ogen zijn en hoe hij op voor mij ondoordringbare achtergronden in de verte toch een dier weet te spotten. Waar ik dus op een gegeven moment een zwart  contour van ‘iets van een struik’ zie (wat raar dat die midden op de weg groeit) heeft Ivan allang de luierende neushoorn gespot die ons daar de weg blokkeert. (ja dat is een neushoorn die daar ligt!!!)

En als we dan eindelijk dichtbij genoeg zijn dat ik er ook een neushoorn in herken, heeft hij allang weer de volgende gespot, die mij volledig was ontgaan, vlak naast ons in het hoge gras. Niet te missen zou je zeggen, maar ja, ik kan dingen.

Diep onder de indruk van de imposante verschijning, de schoonheid, de kracht, de kwetsbaarheid en de nabijheid. Want we zijn echt heel dichtbij.

Maar de neushoorns lijken op hun beurt minder onder de indruk van ons en blijven lekker luieren en grazen.

Betoverend om te zien en als het aan mij had gelegen hadden we daar rustig de rest van de dag staan staren.

Maar Ivan rijdt naar een mooie open plek onder een grote boom waar hij het rek uitklapt voor wat fruit cakejes, thee, koffie (al dan niet met een scheutje Amarula). Dit is het luxere ontwaken. De dag is echt begonnen.

Terwijl Patrick en Monique mooie foto’s schieten voor haar yoga school (wat een geweldig decor!) realiseer ik me dat we wel in het open veld staan en er ieder moment een wild dier zou kunnen zijn. Maar Ivan geeft uitleg over zijn verdovingsgeweer en ik besluit me niet te druk te maken.

Er wordt weer volop gelachen vooral als Ivan besluit zijn aandeel te hebben in de yoga foto’s.

foto: Patrick Kool fotografie

Op de terugweg spotten we nog een nijlpaard, maar het is wel heel goed kijken voor mij wederom om overtuigd te raken dat het daadwerkelijk een nijlpaard is.

Terug bij de lodge wordt er ontbeten (ja dat hadden we nog steeds niet echt gedaan). Een overheerlijk ontbijt kan ik wel zeggen.

Ik bel met thuis waar iedereen van en naar het ziekenhuis gaat. Ik voel me wat buitengesloten op de een of andere manier, te losgekoppeld. Het is een dubbel gevoel, al ben ik blij en dankbaar dat het ergste gevaar geweken lijkt en ik niet een mega vergissing heb gemaakt door te blijven.

ZWEMBAD EN MASSAGE
Iets meer ontspannen besluit ik aldus het zwembad van de villa te ontdekken. Wat een ongekende luxe en droomwerkelijkheid om vanuit je zwembad de vlakte te zien met de drinkplaats van de dieren.

Het is wat bewolkt maar heerlijk warm. En een extra cadeautje is de buitendouche bij mijn kamer naderhand. Na de zwempartij is er voor Liesbeth en mij een massage gepland. Ook weer met uitzicht op de vlakte en de dieren.

Het is met Liesbeth enorm gezellig en de sfeer is giechelig. Ik ben blij dat ze er bij is. Ben zelf niet zo van de massage en dat stilliggen en dat gefrunnik aan mijn lijf, maar nadat we elkaar op de foto hebben gezet en de massage dames binnenkomen, zijn we zowaar even stil. Met mijn hoofd omlaag realiseer ik me dat ik nu eigenlijk niets van het uitzicht kan zien. Kan überhaupt niets zien van wat er gebeurt enzo. Vind zo’n machteloze positie altijd iets benauwends hebben. Ik besluit te ontspannen en het doet me goed mijn lijf zo bewust te voelen. Naarmate de massage verdergaat, gaan mijn gedachten dat ook. Vanuit die kamer gaan ze de vlakte over, langs de dierenkuddes, de zebra die helemaal apart stond. Mijn lome hoofd vult zich met beelden van reizen uit het verleden. Reizen met mijn kinderen. Reizen waar ik zelf nog een kind was. Soms te ver achterbleef. De keren dat ik verdwaalde. Keren dat ik  mijn moeder niet meer vond. Te grote mensenmassa’s maar ook te ver uitgestrekte lege vlaktes. De zon die te warm scheen. De bal in  zee die buiten bereik dreef. Niet meer terug te halen. Nog dieper de golven in gaan is zinloos en gevaarlijk. Machteloos. De stilte die teveel geluid maakte. De diepte zonder lucht. Maar dan ook uitjes waarbij ik aan de hand werd genomen. Op de rug mocht. Uitjes waarbij ik mijn eigen kinderen op de rug neem. Op de handdoek waar ik met mijn gezicht in lig vormen zich vlekken van uitgelopen mascara.

Na de rugsessie moet ik me ook nog even omdraaien. Ik voel me versuft. Wezenloos moe. Liesbeth draait zich ook om en na even oogcontact schiet ik alweer genadeloos met haar in de lach. Ik prijs mezelf erg gelukkig met zo’n reisgenoot. Als de massage voorbij is en de dames ons alleen hebben gelaten gaan we nog even het balkon op. Hier is een prachtig bad met uitzicht op de vlakte. ‘Baden in weelde’ krijgt hier een letterlijke betekenis.

Op de terug weg naar ons eigen huisjes gaan we  bij het resort winkeltje langs voor wat souvenirs.

Het is al wat later in de middag als we tijdens de late welkomstlunch de andere deelnemers aan het yoga avontuur ontmoeten die zojuist zijn gearriveerd.  Het yoga weekend is nu echt officieel begonnen, wat ook inhoudt dat er supergezond gegeten wordt. Detoxen!!

Maar dan net niet met enkel sap. Al zijn er wel overheerlijke smoothies van verschillende samenstelling. Er is een keur aan lekkers en het ziet er allemaal even smakelijk uit. Op deze manier lijkt het goed vol te houden.

GAME DRIVE LEEUWIN

Rond vijf uur is het de hoogste tijd voor de namiddag Game Drive. Met de nieuwe gasten zit de wagen een stuk voller maar het is er niet minder gezellig om. We zien van alles en zo ook een groep aapjes, waarbij ook een moederaap de weg over steekt. Onder haar buik hangt een jonkie, een kleintje…die zich stevig vastklampt aan zijn moeder.

Ivan krijgt door dat er een leeuwin is gespot. Hij besluit er de vaart in te zetten en niet te stoppen voor andere bezichtigingen. Ook niet de neushoorn-moeder met jong die we onderweg voorbij zien flitsen.

Maar uiteindelijk blijkt het de moeite meer dan waard. Want we zien een leeuwenmoeder met twee jongen. Die bij haar spelen, bij haar drinken, bij haar schuilen.

WILDERNIS YOGA

Te snel naar mijn zin (ik kan uren staren) besluiten we het jonge gezin met rust te laten en wat verder te rijden en wat te drinken bij de ondergaande zon.

foto: Patrick Kool Fotografie

Monique wil ons yoga in de natuur laten ervaren en met de vallende schemering, leeuwen om de hoek, wordt het inderdaad een intense ervaring om zo midden in de wildernis uit te stappen en onder bewakend oog van Ivan jezelf in allerlei houdingen te buigen. Het heeft ook iets raars decadents. Tijdens de oefeningen spits ik mijn oren: hoor ik een leeuw brullen in de verte? Sluipt er iets achter me? Zou Ivan het dan wel op tijd zien? Ik zie al krantenkoppen voor me bij een slechte afloop. “Leeuw  doet niet aan detox” of zoiets.  Ik ben me bewust van de rauwheid om me heen en de naderende zonsondergang. En van de leeuwenmoeder verderop, die daar vast nog ligt, met haar twee jongen, die niet zonder haar kunnen en waar ze de komende tijd zo intensief en onbaatzuchtig voor zal moeten zorgen.

Als we terugrijden naar de lodge is de duisternis inmiddels echt compleet. Een unieke ervaring om door een pikdonker park te rijden met geen ander licht dan de sterren en de lampen van de auto. En de schijnwerper van Ivan waarmee hij het door middel van weerkaatsende ogen nog steeds presteert allerlei dieren te spotten. Bij de lodge staat een uitgekiende gezonde maaltijd voor ons klaar. Het is te gezellig om echt vroeg naar bed te gaan al staat er voor morgen een sunrise yogasessie op het programma, dat betekent op voor de zon dat doet!

 

Klik hier om terug te lezen over Dag 1

Klik hier om verder te lezen over Dag 3

Klik hier om verder te lezen over Dag 4

Klik hier om verder te lezen over Dag 5

Lees Terug: Intro

Dit bericht is geplaatst in Blog, Lieke Lamb, Travel met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.